Het gevaar van etiketten

In de supermarkt zijn er veel producten. Deze producten hebben ook ingrediënten. Als je een speciaal dieetwens hebt, herken je het misschien wel dat je elke verpakking moet lezen om te kijken of er geen troep in zit. Dit is niet altijd even makkelijk. Soms denk je dat een product goed is, maar dan lees je bijvoorbeeld net over de gelatine heen. Of dan staat er dat het veganistisch is maar dan zit er eigenlijk nog wel melkpoeder in, wat ze soms niet meerekenen als het gaat om veganistisch eten.

Dit is nog geen eens het grootste probleem. Op een etiket voedingsmiddel staan er vaak ook E-nummers tussen. Deze zien er onschadelijk uit, maar soms zie je iets wat je liever niet had willen zien als je deze e-nummers gaat opzoeken. Ze zijn vaak verstopt op de verpakking, en je moet er echt naar op zoek gaan als je wilt weten wat deze e-nummers inhouden. Ze zouden eigenlijk verboden moeten worden. Zo heb je m&m’s, en de rode daarvan worden gemaakt van een kleurstof die uit luizenbloed komt. Je hoort het goed, luizenbloed. Voor 1 kilo kleurstof heb je duizenden larven nodig. Dit had je misschien niet verwacht. Dit komt doordat dit verstopt is in een e-nummer, wat gewoon een nummertje is.

Dan heb je ook nog de etikettering van levensmiddelen. Levensmiddelen heeft iedereen nodig. Helaas zie je soms op de verpakking wel eens rundergelatine staan, als je iets krijgt van een dokter krijgt bijvoorbeeld. Dit is natuurlijk heel jammer, want als het om levensmiddelen gaat heb je meestal geen keus. Dus terwijl je weet dat er iets in zit, moet je het toch innemen. Als je net zoals sommige mensen obsessief de verpakking leest, dan kom je er eigenlijk achter dat je nooit meer iets kan eten. Dat is het gevaar van etiketten.